OOSTERBEEK De Pax van het Zeekadettenkorps in Oosterbeek zag er vorig jaar weer prachtig uit na de werfbeurt en het plaatsen van de nieuwe gereviseerde motor. Maar dat was niet voor lang. Het schip maakte een maand later water en moest van binnen vrijwel geheel worden gestript. Om het schip weer op te bouwen zijn de Zeekadetten op zoek naar hulp op het gebied van financiën, materialen en mankracht.

De 32 meter lange Pax (gebouwd in 1953 te Sliedrecht) begon ooit als transportschip van de Koninklijke Landmacht en voer daarvoor tussen Den Helder en de kazerne op Texel. Daarna ging het varen voor de mijnendienst van de Koninklijke Marine en werd het ingezet als logementschip voor de duikers van de Marine. Nadat de Marine het schip wilde afstoten, kregen de Zeekadetten de Pax in 1998 in bruikleen van de Koninklijke Marine. De spits die de Zeekadetten toen hadden werd verkocht, het ging als woonschip naar Berlijn, evenals het ponton waar de spits lag afgemeerd. Van het geld werd een nieuw ponton gekocht waarop een nieuwe opbouw werd gemaakt.

Motor gered
In mei vorig jaar is door Markerink een door Schraven geschonken volledig gereviseerde hoofdmotor ingebouwd en werd het CVO door Register Holland verlengd. De Pax was helemaal klaar om uit te varen voor het zomerkamp. Omdat het waterpeil in de Neder-Rijn begon te zakken, werd de Pax naar de Arnhemse Rijnkade gebracht. Daar lag het zo’n 1,5 week en iedere dag ging even iemand aan boord kijken. ‘Er staat water in de boot’, kreeg Aljosja Molenaar als schipper en hoofd nautische dienst van de Zeekadetten op een avond te horen. In de machinekamer stond 80 centimeter water, gelukkig was de luchtinlaat van de motor nog wel boven water. We hebben direct geprobeerd het water uit het schip te pompen, maar uiteindelijk moest de brandweer er aan te pas komen. Binnen een uur was het water eruit en konden we het gat dichten. De sleepboot Liberté heeft de Pax naar scheepswerf Misti gebracht.’

Kapotte klep
Oorzaak van het water maken was een kapotte terugslagklep in de tank van de wc’s die onder de waterlijn stonden. ‘Het is de meest vieze tank aan boord en alles was dus letterlijk zeiknat’, vertel bestuurslid Pieter Siekman die al sinds zijn elfde bij de Zeekadetten is betrokken. ‘Het water bleek veel schade te hebben aangericht en de verslagenheid was groot. We waren net klaar met de werfbeurt bij scheepswerf Misti toen naast het water in de machinekamer, het hele schip volliep. We hebben alle wanden en vloeren weg moeten halen. Het waren vier maanden van bloed, zweet en tranen, maar de Pax is nu helemaal kaal. We hebben nu dus weer een binnenvaarder met een ruim waar lading in vervoerd kan worden, en zeker geen korpsschip waar de jeugd graag op verblijft. We kunnen nu weer de kombuis, de slaapverblijven en het sanitair gaan opbouwen. Het enige voordeel van een leeg schip, zo zei een bevriende schipper, is dat we het nu zo kunnen maken zoals we het willen. Daar houden we ons dan ook maar aan vast.’

‘Geen knutselwerk’
In de machinekamer is het opknappen inmiddels begonnen. Doordat Markerink de volgende dag al de hoofdmotor aangepakt heeft, staat de acht cilinder Deutz er weer te glimmen en draait weer goed. Oud Zeekadet Hans Venema van technisch bureau Venematech is bezig de schakelkasten te vervangen. ‘Zo goed als nu, is het nog nooit geweest’, vertelt Molenaar. ‘Het zijn allemaal goede spullen waar we jaren mee verder kunnen. Het is een grote stap vooruit, eigenlijk een geluk bij een ongeluk. En hetzelfde willen we voor de rest van het schip. We kunnen wel zelf gaan knutselen, maar we willen kwaliteit en het opbouwen van het schip moet dus gebeuren door mensen met verstand van zaken. We willen een langdurige en duurzame oplossing, een schip waarop wij de komende jaren weer zorgeloos Zeekadet kunnen zijn en kampen mee kunnen houden.’

Voor de uitvoering zelf zit het bestuur volgens Siekman echter met de handen in het haar. ‘Hoe krijg je vanaf een leeg schip weer een leefbaar schip, die kennis en kunde hebben wij totaal niet binnen onze gelederen. We zijn dus op zoek naar bedrijven die ons willen helpen bij de wederopbouw. We krijgen wel wat geld van de verzekering en we hebben wat sponsors, maar dat is niet genoeg. We zijn in eerste instantie op zoek naar iemand die met een frisse blik naar de inrichting kan kijken, bijvoorbeeld een architect met verstand van zaken.’

Zie de website van het Zeekadettenkorps voor meer informatie.

Kweekvijver voor nautisch beroep

OOSTERBEEK Het Zeekadettenkorps is een jeugdvereniging voor jongen en meisjes vanaf 9 jaar. De kinderen komen uit alle lagen van de bevolking en maken via sport en spel kennis met het leven aan boord, maar worden ook opgeleid tot een goed bemanningslid. Inmiddels varen oud Zeekadetten als stuurman op een coaster, als matroos in de binnenvaart, als matroos bij de Marine en als kapitein in de binnenvaart.

‘Wijs de jeugd de weg naar zee’, is ons motto vertelt Aljosja Molenaar. ‘Bij ons leert de jeugd roeien, zeilen, motorboot varen, en alle noodzakelijke vaardigheden om een watersporter te worden. Daarnaast leert de jeugd bij ons om in groepsverband dingen te doen en elkaar te helpen waar dit kan. Want op een kamp zit je toch met elkaar opgescheept. Je moet dus goed met elkaar leren omgaan, het schip schoonhouden en je eigen zaakjes voor elkaar te hebben zodat je goed voorbereid het water op gaat. Want het gaat ook om de veiligheid aan boord. Maar dat kan ook wel een keer niet helemaal goed gaan. Zoals een onderofficier van ons op een zomerkamp meemaakte. Ze was de zeilen aan het optuigen toen het ineens hard begon te regenen. Ze heeft vervolgens alle kinderen een regenpak aangetrokken, maar vergat zichzelf en werd dus zelf kletsnat. Op het water werd ze niet goed en hebben we haar van het water moeten halen. Niet leuk, maar ze leerde er wel van. Want op een rivier ben je nog wel snel van het water, maar op het IJsselmeer is het bijvoorbeeld een heel ander verhaal. Maar het hoort allemaal ook bij het spel.’

Ervaring
Naast het watersporten stimuleert het Zeekadettenkorps ook het halen van vaarbewijzen en alle andere noodzakelijke papieren, zoals een marifooncertificaat. ‘Hierdoor zijn we ook een kweekvijver voor nautische beroepen. Zo hebben we hier iemand gehad die aan de Zeevaartschool studeerde. Hij wilde de school niet afmaken en wij hebben hem toen hier opnieuw een zetje in de goede richting gegeven om de opleiding af te gaan maken en het papiertje te gaan halen. Nu is hij stuurman op een coaster. Wij zijn daar kortom erg succesvol in en hebben al veel mensen afgeleverd bij scholen voor binnen- en zeevaart, offshore, baggeren en toeleveranciers in de maritieme wereld. Juist in een tijd waarin het vinden van het juiste personeel steeds lastiger wordt, is een vereniging als de onze een unieke manier om de jeugd spelenderwijs de beroepskeuze te kunnen laten maken.’

Molenaar zegt er naar te streven dat een Zeekadet die in de binnen- of zeevaart aan boord komt van het schip, het verschil kan maken. ‘Dat de kapitein ziet dat hij of zij ervaring heeft en dat ze het leven aan boord aankunnen. Want net als op een kamp zit je met zijn allen aan boord. Maar ook dat ze trossen kunnen opschieten en dat ze veilig aan boord werken, bijvoorbeeld door altijd een reddingsvest te dragen. De Zeekadetten moeten kortom aan boord het verschil kunnen maken en dat willen wij ze meegeven.’